Twitter Takip

13 Haziran 2013

BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ...


Bir zamanlar birbirini seven iki genç varmış. Lisedeyken kızın bir şekilde oğlanın dikkatini çekebilmesiyle birbirlerine aşık olmuşlar. Lise aşkları öyle efsanevi bir aşk şekli değildir. Zamane gençlerimiz bir yandan ergenliğin getirdiği alınganlık, öfke, depresif hallerle baş etmeye çalışıyor, bir yandan üniversite sınavlarına hazırlanıyor, bir yandan da aşklarını kaybetmemeye çalışıyorlarmış. Bu arada kız ondan sınıf olarak bir yıl büyükmüş ve hem sınavlara hazırlanmaya çalışıyor hem de aşırı kıskanç olan sevgilisine karşı anlayışlı olmaya çalışıyormuş.



Sınav sonuçları açıklandığında kızın Ankara'yı kazanmış olması ikisini de çok memnun etmiş. Oğlanın ailesi de ordaymış zaten, kaydını aldırıp son yılını Ankara'da okumuş.Oğlanın sınav stresi kızınkinden 10 kat daha betermiş bi yandan dershaneye gidiyor bi yandan da 'Acaba sevgilimin ortamı nasıl?' , 'Acaba ona asılan birileri var mı?' , 'O üniversiteli bense lisedeyim beni terk eder mi ki?' gibi kuruntular besliyormuş. Kız da yeni ortamlara girince üniversitenin kendisini geliştirmesiyle oğlanın gözünde 'Sen çok değiştin' imiş artık. Kız yine de anlayışlı olmaya çalışmış.

Zamanı geldiğinde oğlan da sınava girmiş ve komşu bir ili kazanmış. İlişkilerindeki fırtınalar oğlanın olgunlaşmasıyla dinmeye başlamış. Yıllar geçtikçe de sağlam bir ilişkileri olmuş. Evlenmek için daha çok vakitleri varmış. Okulları bitecek, meslek sahibi olacaklar diye zamanın geçmesini bekliyorlarmış. 


Tabi burada ilişkiyi her ne kadar kız ayakta tutuyor gibi görünse de onun da takıntıları varmış ve sürekli kavga ederlermiş bu sebepten. Hassas, detaycı biriymiş ve canlı, sürprizlerle dolu bir aşkı olsun istiyormuş fakat ilişkideki 4.yıllarında oğlana bir emekli koca kokuları sinmiş. Kız da kendini yeyip bitiriyormuş böyle olmasını hiç istemiyormuş ama terk de edemezmiş, sevdiceğini kaybetmek istemiyormuş. Yuvasını onunla kuracakmış.

Ne yapacağını bilemez bir halde yaşarken sağlığı bozulmuş, okulun bitmesine az kaldığı için de akademik stresler yine gün yüzüne çıkmış. Sevdiceğiyle de araları 3 gün iyiyse 1 gün kötüymüş. Ve yine öyle bir günde yazılmış bu post. Biraz karamsarlık, biraz eski günlere özlem, biraz da hayal ettiklerine özlem ile..




6 yorum:

  1. Ama çok güzelmiş devaminida isteriz :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkür ederim inşallah gelcek devamı :)

      Sil
  2. birde bu kızın bir arkadaşı varmış ve onun hep yanındaymış <3 :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ah kuzuummm teşekkür ederim <3 benim hayatım da bir hikayeymiş meğersem..

      Sil
  3. Ah canım benim hayatında bunun gibi ne hikayeler sığdırıcan kim bilir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. her birimiz kendi hikayelerimizin hem yazarı hem kahramanıyızdır aslında.o kadar da acımayın yaaa :)

      Sil

Yorumunu paylaşmak istemez misin?